Volgens heersend webpunt Arstechnica zijn ouders in Australië bezorgd over een nieuw en verplicht registratiesysteem voor studenten. Spannend en zorgwekkend. Van studenten worden niet alleen foto's opgenomen in de database maar ook carrière-wensen, buitenschoolse activiteiten en natuurlijk schoolprestaties.

Kortom alles wat een student doorgaans op zijn of haar hyvespagina zou zetten (behalve dan misschien de schoolprestaties) zal meneer de onderwijsminister-van-Australië moeten hebben gedacht dus waarom mogen wij dat niet?

Maar daar ziet meneer de minister de zaken toch een beetje verkeerd (waarmee hij opnieuw bewijst levert voor de theorie die wij in de vroege jaren ’90 van de vorige eeuw als overijverige studenten inelkaarbreiden, over hoe internet een enorm probleem zou worden voor de wetgevende macht... maar dat lijkt me materiaal voor een ander artikeltje).
Het probleem bij dit registratiesysteem (en elk door overheden verzonnen registratiesysteem de laatste tijd) lijkt vooral te liggen in de onmogelijkheid voor de geregistreerde om informatie in zo’n systeem aan te passen (in geval van fouten, natuurlijk) of zelfs maar in te zien. Om over verwijdering uit een dergelijk systeem maar helemaal te zwijgen.

Toegegeven, bij de gemiddelde social website is het ook niet eenvoudig om gegevens te verwijderen. Wil je je myspace- of hyves-pagina opheffen moet je door meer weet-je-het-echt-wel-zeker handelingen klikken dan zelfs de hard core Windows gebruiker lief is. Maar het kan.

Uit dit studentenregistratiesysteem kan je je helemaal niet (laten) verwijderen. Sterker nog, er schijnt door het ministerie gezegd te zijn dat opname in dit systeem niet alleen verplicht is, maar dat men wel eens uitgesloten kon worden van onderwijs als men _niet_ in het systeem zou willen worden opgenomen.

Dit is natuurlijk koren op de molen van de Orwell-is-coming-gemeenschap en waarschijnlijk hebben ze in ieder geval een beetje gelijk. Waarom zou je al die gegevens (centraal ook nog eens!) op willen slaan? Is het volgen van hun vooruitgang tot op heden niet gelukt? (zo nee, waarom moet dat dan opeens wel en zo ja, wat is er mis met de methode waarop dit gebeurt?)

Maar als belangrijkste vraag zou ik willen stellen: kunnen het ministerie en de scholen de beveiliging van al die gegevens tegen hackers een beetje waarborgen? Ik bedoel een databade met interesses en prestaties van een van de moeilijkst commercieel in kaart te brengen groep consumenten is voor marketeers zo aantrekkelijk als poffertjes met poedersuiker, vanilleijs en SpongeBob voor kinderen. Waarmee ik maar wil zeggen dat je er op kan wachten dat informatie uit deze database op straat komt te liggen.

De Australische nieuwswebsites zijn vooral bang voor pedofielen die met deze informatie aan de haal gaan maar die kans lijkt me klein. Ik denk dat het veel gevaarlijker is als deze informatie later nog beschikbaar is als je na een schoolperiode van spijbelen, vechten en rottigheid uithalen een fatsoenlijk mens wilt worden.

Terugdenkend aan mijn schoolperiode denk ik: in mijn tijd ging dat nog op papier wat je na je diploma gewoon ceremonieel in de fik kon steken.