Als je niets te verbergen hebt...
01-07-08 13:36 | dit valt onder: privé-heid
| persoonlijk
Nu steeds meer mensen het een goed idee vinden om hun
persoonlijke vrijheid in te ruilen voor (het idee
van) meer veiligheid, hoor je steeds vaker de
opmerking: “Als je niets te verbergen hebt, heb
je ook niets te vrezen”.
Ik heb dat argument nooit helemaal goed begrepen. Volgens mij heeft iedereen namelijk vanalles te verbergen. Nou kan je natuurlijk zeggen: “Okee, als je niets te verbergen hebt dat tegen de wet indruist, dan heb je niets te vrezen”. Maar buiten dat dat een stuk minder lekker bekt, is het nog maar de vraag of dit klopt.
Er zijn talloze geheimen die niet tegen de wet zijn maar waarvan je toch niet wil dat ze in de openbaarheid komen. De meest voor de hand liggende zijn geheimen die betrekking hebben op ons lichaam. Hoewel je door de mate waarin lichamen tegenwoordig tentoongespreid worden (het is zomer, ik zou zeggen kijk eens naar buiten) hebben we er toch heel veel over te verbergen: de meeste toiletten hebben bijvoorbeeld drie wandjes en een deur (die op slot kan) en de gemiddelde slaapkamer heeft gordijnen/lamellen voor het raam (en een deur die op slot kan). Hier wordt kennelijk iets verborgen, maar er zullen slechts weinigen zeggen dat hier iets gebeurt wat tegen de wet is.
Iets minder voor de hand liggend is bijvoorbeeld informatie die je hebt over anderen waarvan je liever niet wil dat iedereen het te weten komen. Informatie over je ouders, je vrienden, je buren of je kinderen. Doorgaans geen verboden informatie maar wel dingen die soms gevoelig kunnen liggen. Je ouders slapen bijvoorbeeld gescheiden, je vrienden hebben schulden, je buren gebruiken jouw internetverbinding of je kinderen zijn erg traag met lopen of lezen.
Stuk voor stuk onschuldige geheimen. Maar laten we ze een tandje opvoeren: De man die voor zijn vrouw verbergt dat hij gokt, de vrouw die voor haar man verbergt dat ze drinkt, een vriend(in) die vreemdgaan verzwijgt, het kind dat verzwijgt dat het gepest wordt.
Nog steeds geheimen die weliswaar niet tegen de wet indruisen, maar het wordt toch al wat minder onschuldig.
Sterker nog, bij deze voorbeelden begin je al een beetje te denken: het zou eigenlijk wel goed zijn als dat niet verborgen bleef maar je kan je waarschijnlijk ook prima voorstellen dat men deze dingen voor zich houdt.
Kortom, we hebben genoeg te verbergen (en we vrezen vanalles, maar dit maar even terzijde). Toch geven bovenstaande voorbeelden niet aan wat nou het grote manco is in de gedachte dat je niets zou hoeven vrezen als je niets wilde verbergen.
Dat is namelijk van een andere orde: Het gevaar dat veel mensen zich de registratie van allerlei persoonlijke gegevens maar laten welgevallen, is dat op een gegeven moment een punt komt dat zodra je aangeeft dat je iets te verbergen hebt, je automatisch verdacht wordt (zie hier een paar weliswaar niet altijd even genuanceerde maar evenmin ondenkbare voorbeelden).
Het als je niets te verbergen hebt-argument is mijns inziens nogal een dooddoener. Bovendien valt het me op dat de mensen die deze argument aanhangen doorgaans degenen zijn die het hardst zeuren als ze een boete krijgen.
Ik heb dat argument nooit helemaal goed begrepen. Volgens mij heeft iedereen namelijk vanalles te verbergen. Nou kan je natuurlijk zeggen: “Okee, als je niets te verbergen hebt dat tegen de wet indruist, dan heb je niets te vrezen”. Maar buiten dat dat een stuk minder lekker bekt, is het nog maar de vraag of dit klopt.
Er zijn talloze geheimen die niet tegen de wet zijn maar waarvan je toch niet wil dat ze in de openbaarheid komen. De meest voor de hand liggende zijn geheimen die betrekking hebben op ons lichaam. Hoewel je door de mate waarin lichamen tegenwoordig tentoongespreid worden (het is zomer, ik zou zeggen kijk eens naar buiten) hebben we er toch heel veel over te verbergen: de meeste toiletten hebben bijvoorbeeld drie wandjes en een deur (die op slot kan) en de gemiddelde slaapkamer heeft gordijnen/lamellen voor het raam (en een deur die op slot kan). Hier wordt kennelijk iets verborgen, maar er zullen slechts weinigen zeggen dat hier iets gebeurt wat tegen de wet is.
Iets minder voor de hand liggend is bijvoorbeeld informatie die je hebt over anderen waarvan je liever niet wil dat iedereen het te weten komen. Informatie over je ouders, je vrienden, je buren of je kinderen. Doorgaans geen verboden informatie maar wel dingen die soms gevoelig kunnen liggen. Je ouders slapen bijvoorbeeld gescheiden, je vrienden hebben schulden, je buren gebruiken jouw internetverbinding of je kinderen zijn erg traag met lopen of lezen.
Stuk voor stuk onschuldige geheimen. Maar laten we ze een tandje opvoeren: De man die voor zijn vrouw verbergt dat hij gokt, de vrouw die voor haar man verbergt dat ze drinkt, een vriend(in) die vreemdgaan verzwijgt, het kind dat verzwijgt dat het gepest wordt.
Nog steeds geheimen die weliswaar niet tegen de wet indruisen, maar het wordt toch al wat minder onschuldig.
Sterker nog, bij deze voorbeelden begin je al een beetje te denken: het zou eigenlijk wel goed zijn als dat niet verborgen bleef maar je kan je waarschijnlijk ook prima voorstellen dat men deze dingen voor zich houdt.
Kortom, we hebben genoeg te verbergen (en we vrezen vanalles, maar dit maar even terzijde). Toch geven bovenstaande voorbeelden niet aan wat nou het grote manco is in de gedachte dat je niets zou hoeven vrezen als je niets wilde verbergen.
Dat is namelijk van een andere orde: Het gevaar dat veel mensen zich de registratie van allerlei persoonlijke gegevens maar laten welgevallen, is dat op een gegeven moment een punt komt dat zodra je aangeeft dat je iets te verbergen hebt, je automatisch verdacht wordt (zie hier een paar weliswaar niet altijd even genuanceerde maar evenmin ondenkbare voorbeelden).
Het als je niets te verbergen hebt-argument is mijns inziens nogal een dooddoener. Bovendien valt het me op dat de mensen die deze argument aanhangen doorgaans degenen zijn die het hardst zeuren als ze een boete krijgen.
|