24 uur Oerol: een nabeschouwing
24-06-06 09:26 | dit valt onder: theater
En meteen
overvalt me het volgende morele dilemma: moet ik dit
verslag nu dateren op de tijd dat ik het beleefde, of
zoals wij dat populair zeggen "het aan de hand was"
of op de tijd dat ik het schrijf met de mededeling
dat het een terugblik is. Het is namelijk zo
makkelijk om de tijdstempels in deze blog aan te
passen en zo een voor de lezer handzamer chronologie
te bewaren. Aan de andere kant is het natuurlijk een
onvoldongen feit dat ik de dagen van en meteen na
mijn bezoek aan het Oerolfestival eenvoudigweg geen
tijd had om ook maar iets neer te typen dus schrijf
ik het nu later.
Omwille van de eerlijkheid dan toch maar het laatste.
Zondag de 18e vertrokken we naar Terschelling. Met de trein/bus want dan is de reis minder lang (hoewel dat met geldt als je vanuit Amsterdam vertrekt, vanuit the middle of nowhere scheelt het niets) en eigenlijk ging alles van een leien dakje: alles sloot aan, we konden nog kaarten krijgen voor de snelboot (met dank aan Simon die toeslagvouchers had geproduceerd) en op Terschelling werden we opgevangen door de productieleider van Karina die ons hielp de spullen te dumpen en ons meteen doorreed naar de locatie. Dus eigenlijk hadden we het hele doel van de reis om een uur of vijf al gehaald.
Ondanks dat ik gepland had om maandagochtend weer huiswaards te keren, bleef ik nog een dag. Dat gaf rust en de gelegenheid om nog wat te zien, hoewel dat die dag niet meer lukte. Pas de volgende dag konden we 's avonds naar de voorstelling van Jetse Batelaan. En dit is wat er volgens Floor zo mis is met Oerol: als je echt voorstellingen wil zien dan is eigenlijk de enige manier om aan kaarten te komen, het bellen met bevriende makers op Terschelling met de vraag of je er bij hen inkan/nog bijpast. Bewandel je de normale weg om kaarten te bemachtigen, dan wacht je niet zelden enkele uren op het festivalterrein . En dat is dan weliswaar ook de opzet van het hele Oerolfestival maar voor pers of collega-makers (lees: mensen die in korte tijd een aantal specifieke voorstellingen willen zien) valt weinig te regelen. Ten minste vanuit ons oogpunt.
Nu schijn je wel kaarten te kunnen reserveren als je Vriend van Oerol bent, maar dat zijn door de Oerol-organisatie geselecteerde voorstellingen dus daar heb je weinig aan als de voorstelling die je wilt zien niet in die selectie zit.
Enfin, Floor zag een mooie toekomst van een snelroute voor collegae/pers/andere belangrijken alleen vereiste dat wel een paar infrastructurele veranderingen. Kon die overtocht niet korter (met een aantal Baylinders of onze favoriet: de helicopter), is er niet d'een of ander Jeep die je dan snel van de ene locatie naar de andere kan rijden zodat je in een of twee dagen vier tot zes voorstellingen kan zien. Maar ik was en ben het daar niet mee eens. Oerol is nou juist zo'n onthaastingsfestival en onttrekt zich expres grotendeels aan een dergelijke snelle en makkelijk verschil tussen een eerste klas en de rest van de bezoekers. Bovendien ligt het natuurlijk niet alleen aan de Oerol-organisatie. Het festival is dicht verweven met de gemeente en de bewoners van Terschelling en die zien er natuurlijk weinig in om allerlei veranderingen (zowel qua infrastructuur als bijvoorbeeld qua opzet van het festival) door te voeren voor die tien dagen dat dat kapsones van 't vasteland hun eiland komt bezetten. En van die gemeente en die bewoners moet de oerolorganisatie, en laten we wel hebben de makers van het festival (en daarmee dan weer de bezoekers) het voor een groot deel wel hebben.
Enfin deze discussie verdronk zich een beetje in wodka en breezer-bier maar dit denk ik ervan.
Verder hebben we ontdekt dat De Koffiepot helemaal de bom is en hebben wij twee heerlijke dagen mogen verblijven onder de vleugel van de karinakroft.com (directore muy importante) en was het heel fijn.
En nee we hebben niet uitgeslapen dus na terugkeer was ik minstens net zo moe als toen ik heen ging. Ik ben aan vakantie toe!
Omwille van de eerlijkheid dan toch maar het laatste.
Zondag de 18e vertrokken we naar Terschelling. Met de trein/bus want dan is de reis minder lang (hoewel dat met geldt als je vanuit Amsterdam vertrekt, vanuit the middle of nowhere scheelt het niets) en eigenlijk ging alles van een leien dakje: alles sloot aan, we konden nog kaarten krijgen voor de snelboot (met dank aan Simon die toeslagvouchers had geproduceerd) en op Terschelling werden we opgevangen door de productieleider van Karina die ons hielp de spullen te dumpen en ons meteen doorreed naar de locatie. Dus eigenlijk hadden we het hele doel van de reis om een uur of vijf al gehaald.
Ondanks dat ik gepland had om maandagochtend weer huiswaards te keren, bleef ik nog een dag. Dat gaf rust en de gelegenheid om nog wat te zien, hoewel dat die dag niet meer lukte. Pas de volgende dag konden we 's avonds naar de voorstelling van Jetse Batelaan. En dit is wat er volgens Floor zo mis is met Oerol: als je echt voorstellingen wil zien dan is eigenlijk de enige manier om aan kaarten te komen, het bellen met bevriende makers op Terschelling met de vraag of je er bij hen inkan/nog bijpast. Bewandel je de normale weg om kaarten te bemachtigen, dan wacht je niet zelden enkele uren op het festivalterrein . En dat is dan weliswaar ook de opzet van het hele Oerolfestival maar voor pers of collega-makers (lees: mensen die in korte tijd een aantal specifieke voorstellingen willen zien) valt weinig te regelen. Ten minste vanuit ons oogpunt.
Nu schijn je wel kaarten te kunnen reserveren als je Vriend van Oerol bent, maar dat zijn door de Oerol-organisatie geselecteerde voorstellingen dus daar heb je weinig aan als de voorstelling die je wilt zien niet in die selectie zit.
Enfin, Floor zag een mooie toekomst van een snelroute voor collegae/pers/andere belangrijken alleen vereiste dat wel een paar infrastructurele veranderingen. Kon die overtocht niet korter (met een aantal Baylinders of onze favoriet: de helicopter), is er niet d'een of ander Jeep die je dan snel van de ene locatie naar de andere kan rijden zodat je in een of twee dagen vier tot zes voorstellingen kan zien. Maar ik was en ben het daar niet mee eens. Oerol is nou juist zo'n onthaastingsfestival en onttrekt zich expres grotendeels aan een dergelijke snelle en makkelijk verschil tussen een eerste klas en de rest van de bezoekers. Bovendien ligt het natuurlijk niet alleen aan de Oerol-organisatie. Het festival is dicht verweven met de gemeente en de bewoners van Terschelling en die zien er natuurlijk weinig in om allerlei veranderingen (zowel qua infrastructuur als bijvoorbeeld qua opzet van het festival) door te voeren voor die tien dagen dat dat kapsones van 't vasteland hun eiland komt bezetten. En van die gemeente en die bewoners moet de oerolorganisatie, en laten we wel hebben de makers van het festival (en daarmee dan weer de bezoekers) het voor een groot deel wel hebben.
Enfin deze discussie verdronk zich een beetje in wodka en breezer-bier maar dit denk ik ervan.
Verder hebben we ontdekt dat De Koffiepot helemaal de bom is en hebben wij twee heerlijke dagen mogen verblijven onder de vleugel van de karinakroft.com (directore muy importante) en was het heel fijn.
En nee we hebben niet uitgeslapen dus na terugkeer was ik minstens net zo moe als toen ik heen ging. Ik ben aan vakantie toe!
|